ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Αθήνα, 14.6.2010
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή για τον τόπο και το επάγγελμα - λειτούργημα. Η διασπάθιση, η καταλήστευση του δημόσιου χρήματος χωρίς ουδεμία απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους, οδήγησε την χώρα σε ηθική και οικονομική χρεοκοπία και μας έθεσε υπό τις οδηγίες- εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Αυτοί που πρώτοι κλήθηκαν να καταβάλουν το τίμημα της κρατικής ανομίας είναι οι ολιγότερο ή καθόλου ευθυνόμενοι και κυρίως οι συνταξιούχοι των 600 και 800 ευρώ. Αυτοί που δεν κλήθηκαν να πληρώσουν το λογαριασμό είναι αυτοί που απομύζησαν και απομυζούν τον εθνικό πλούτο. Δηλαδή αυτοί που χρεοκόπησαν την χώρα και την κατευθύνουν στα χέρια των κερδοσκόπων, όπως με τον καταχρεωμένο ΟΣΕ και εκποιούν στρατηγικούς χώρους και εδάφη της χώρας με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον. Όλα πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας και οι κερδοσκόποι σπεύδουν να επωφεληθούν αυτής της μοναδικής ευκαιρίας.
Η Δικαιοσύνη, το βάθρο της Δημοκρατίας, ο καθρέφτης ενός Κράτους Δικαίου, εξακολουθεί να είναι στις τελευταίες προτεραιότητες της Κυβέρνησης, παρά τις προσπάθειες του αρμόδιου Υπουργού. Οι υποθέσεις προσδιορίζονται το 2014 ή και 2015, ενώ οι ανάγκες ακόμη και σε αναλώσιμα υλικά δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθούν στοιχειωδώς και αναγκάζουν τις διοικήσεις των Δικαστηρίων να προσφεύγουν στην βοήθεια των Δικηγορικών Συλλόγων.
Αρνησιδικία και διάλυση είναι τα χαρακτηριστικά που επικρατούν στο χώρο της Δικαιοσύνης σε βαθμό που ο καθείς αναρωτιέται αν η αποκαλούμενη Δικαιοσύνη λειτουργεί πράγματι ή είναι μόνο στα χαρτιά και στο ιδεατό, για φιλοσοφικές συζητήσεις και αναζητήσεις.
Οι δικηγόροι, πράξαμε σχεδόν πάντοτε το καθήκον μας με αίσθημα υψηλής ευθύνης και είμαστε αυτοί που κυρίως πληττόμαστε από την υποβάθμιση και κυρίως την μη λειτουργία της Δικαιοσύνης , αφού αποτελεί το μοναδικό μέσο βιοπορισμού της πολύ μεγάλης πλειοψηφίας. Είμαστε αυτοί που παρά τα προβλήματα επιβίωσής μας , ήμασταν πάντα μπροστά σε αγώνες κοινωνικούς, αγώνες για την Δημοκρατία, την ελευθερία, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Τα ίδια βεβαίως περίπου, προβλήματα ισχύουν για τους περισσότερους επαγγελματικούς κλάδους. Δεν ισχύουν όμως για τους διαφόρων ειδών συμβούλους και παρασυμβούλους που σαν βδέλλες εξακολουθούν να απομυζούν, ότι απέμεινε από το αποστεωμένο ελληνικό πελατειακό κράτος, που εξακολουθεί να εμφανίζεται χαμογελαστό, ειρωνικό, υπερήφανο για όσα έπραξε.
Σε καμία άλλη χώρα αυτού του ταλαίπωρου πλανήτη δεν παρατηρείται το φαινόμενο να επιβραβεύεται η ασέβεια στους θεσμούς, η ανομία, η κατεργαριά και να τιμωρείται ο μη έχων στον ήλιο μοίρα συνταξιούχος. Η εξήγηση μπορεί να λυθεί μεταφυσικά με την έννοια της τιμωρίας του, που εμπιστεύθηκε την πολιτεία και έδωσε τα νιάτα του για την ευημερία της χώρας, που κατάληξε στην ευημερία των πολύ ολίγων, που με τον έλεγχο των ΜΜΕ και μερίδα πολιτικών κυριαρχεί και καταδυναστεύει τον τόπο επιβάλλοντας την σιωπή και την ανομία. Ήλθε όμως η ώρα που πρέπει να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ, που θα σφραγίσει μια εποχή και θα δώσει ένα μήνυμα αξιοπρέπειας, αισιοδοξίας και ελπίδας.
Είμαστε αυτοί που συμμετείχαμε σε «διάλογο» για όλα τα θέματα που μας απασχολούν και απασχολούν ευρύτερα την Ελληνική κοινωνία. Θελήσαμε και δώσαμε ένα μάθημα δημοκρατίας, ένα μάθημα συμμετοχής και συνδρομής στα κοινωνικά δρώμενα, στα δρώμενα και στον δικό μας χώρο. Φαίνεται ότι τον διάλογο και την εξαγγελθείσα από τον Πρωθυπουργό διαβούλευση, την εκλαμβάνουν ως επικοινωνιακό παιχνίδι στο πλαίσιο ενός νεολαικϊσμού που ωθεί στον απόλυτο αποπροσανατολισμό. Οι διαπιστώσεις αυτές είναι διαπιστώσεις της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, που μπρος στο χάος, στην άγνοια, τον φόβο του μέλλοντος, την απαξίωση του πολιτικού κόσμου και των θεσμών, αποσβολωμένος και απογοητευμένος κλείνεται στο καβούκι του, μελαγχολικός και απογοητευμένος.
Ως να μην έφθανε όλη αυτή η τραγωδία και παρά τον υφιστάμενο υποτίθεται «διάλογο» η Κυβέρνηση είναι έτοιμη να καταργήσει τις προεισπράξεις, από τις οποίες ποσοστό παρακρατείται για την λειτουργία των Δικηγορικών Συλλόγων, των ασφαλιστικών ταμείων, των διανεμητικών λογαριασμών, εκμεταλλευόμενη την αιτιολογημένη γνώμη της Κομισιόν, παρά τις τεκμηριωμένες θέσεις μας και την πρότασή μας η υπόθεση να κριθεί από το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Θα ακούσετε πολλά από την άλλη πλευρά, θα ψελλίσουν, θα κραυγάσουν είτε μόνοι τους, είτε μέσω των εντεταλμένων συμβούλων τους για την αναγκαιότητα. Εμείς ζητούμε το θέμα να κριθεί από το ΔΕΚ και να συνεχισθεί ο διάλογος με αφορμή το μνημόνιο, την οδηγία για την εσωτερική αγορά, όπως δεσμεύθηκαν και καλόπιστα αποδεχθήκαμε έναν διάλογο δημοκρατικό. Φαίνεται όμως, μέχρις στιγμής ότι έχομε να κάνουμε με αναξιόπιστους συνομιλητές, που κρύβονται πίσω από την προσωρινή τους θέση, από την ένδεια των επιχειρημάτων τους, την άγνοια της πραγματικότητας, την αλαζονεία της όποιας εξουσίας τους.
Συνάδελφοι, συμπολίτες,
Ουδείς είναι σε θέση με μία μονοκονδυλιά, να σβήσει ότι έχει γραφεί με ανεξίτηλο μελάνι. Να διαγράψει τους Δικηγορικούς Συλλόγους και την αποστολή τους, να καταργήσει ταμεία και διανεμητικούς λογαριασμούς, να εξαφανίσει στρατιές νέων συναδέλφων. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ουδείς είναι σε θέση να μεταχειρίζεται και να μετατρέπει την γνώση, σε αγοραίο αγαθό, σε πατάτα και καρπούζι. Ουδείς μπορεί να μετατρέψει τους Δικηγορικούς Συλλόγους σε εξωραϊστικούς συλλόγους, ή επιχειρήσεις χονδρικής πώλησης.
Δυστυχώς δεν μας απομένει άλλος δρόμος από το να προστατεύσουμε ό,τι κτίσαμε σχεδόν από την σύσταση του ελληνικού κράτους. Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι έχουν ιστορία 150 ετών. Έχουν μία καταξιωμένη πορεία και αποτέλεσαν επάλξεις για αγώνες επιστημονικούς, κοινωνικούς, επαγγελματικούς, πολιτικούς. Αγώνες για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τον απεγκλωβισμό της από τα δεσμά της εκτελεστικής εξουσίας και των πλοκαμιών της.
Είμαστε αποφασισμένοι να πράξουμε το καθήκον μας, απέναντί σας και απέναντι της ελληνικής κοινωνίας.
Συμπαραστάτες σ αυτόν τον αγώνα σας θέλουμε όλους. Γνωρίζουμε τα σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Οφείλουμε όμως να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας ως επιστημόνων, επαγγελματιών, αλλά και ως συλλειτουργών της Δικαιοσύνης, που αποτελεί την ύστατη δικλείδα ασφαλείας και προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων από τη συστηματική και ανελέητη προσβολή που δέχονται. Οφείλουμε να αγωνιστούμε για την αποτελεσματική λειτουργία της Δικαιοσύνης, που μόνο κατ όνομα υπάρχει για να καταδυναστεύονται καθημερινά δικηγόροι, οι εντολείς τους, μάρτυρες στο ενδεχόμενο εκδίκασης της υποθέσεώς τους μετά 5 και 10 χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να αγωνιστούμε για την επιβίωση του κλάδου των δικηγόρων. Ιδιαίτερα των νέων και των οικογενειών τους. Κάποιοι θέλουν να ξεχνούν τον θεσμικό μας ρόλο. Οφείλουμε να τους τον υπενθυμίσουμε και να ταχθούμε επικεφαλής στον αγώνα που εν τέλει θα είναι για το καλό της ελληνικής κοινωνίας. Διότι θα καταλάβουν όλοι, ότι στην εποχή της αναίδειας, της αλαζονείας, της απληστίας και της ανομίας, υπάρχουν κάποιοι που τολμούν.
Ζητάμε την στήριξή σας στις αποφάσεις που θα ληφθούν και σχετίζονται άμεσα με το μέλλον όλων μας και το χρέος μας στις επόμενες γενιές.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Χ. ΠΑΞΙΝΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Αθήνα, 14.6.2010
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή για τον τόπο και το επάγγελμα - λειτούργημα. Η διασπάθιση, η καταλήστευση του δημόσιου χρήματος χωρίς ουδεμία απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους, οδήγησε την χώρα σε ηθική και οικονομική χρεοκοπία και μας έθεσε υπό τις οδηγίες- εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Αυτοί που πρώτοι κλήθηκαν να καταβάλουν το τίμημα της κρατικής ανομίας είναι οι ολιγότερο ή καθόλου ευθυνόμενοι και κυρίως οι συνταξιούχοι των 600 και 800 ευρώ. Αυτοί που δεν κλήθηκαν να πληρώσουν το λογαριασμό είναι αυτοί που απομύζησαν και απομυζούν τον εθνικό πλούτο. Δηλαδή αυτοί που χρεοκόπησαν την χώρα και την κατευθύνουν στα χέρια των κερδοσκόπων, όπως με τον καταχρεωμένο ΟΣΕ και εκποιούν στρατηγικούς χώρους και εδάφη της χώρας με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον. Όλα πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας και οι κερδοσκόποι σπεύδουν να επωφεληθούν αυτής της μοναδικής ευκαιρίας.
Η Δικαιοσύνη, το βάθρο της Δημοκρατίας, ο καθρέφτης ενός Κράτους Δικαίου, εξακολουθεί να είναι στις τελευταίες προτεραιότητες της Κυβέρνησης, παρά τις προσπάθειες του αρμόδιου Υπουργού. Οι υποθέσεις προσδιορίζονται το 2014 ή και 2015, ενώ οι ανάγκες ακόμη και σε αναλώσιμα υλικά δεν είναι δυνατό να ικανοποιηθούν στοιχειωδώς και αναγκάζουν τις διοικήσεις των Δικαστηρίων να προσφεύγουν στην βοήθεια των Δικηγορικών Συλλόγων.
Αρνησιδικία και διάλυση είναι τα χαρακτηριστικά που επικρατούν στο χώρο της Δικαιοσύνης σε βαθμό που ο καθείς αναρωτιέται αν η αποκαλούμενη Δικαιοσύνη λειτουργεί πράγματι ή είναι μόνο στα χαρτιά και στο ιδεατό, για φιλοσοφικές συζητήσεις και αναζητήσεις.
Οι δικηγόροι, πράξαμε σχεδόν πάντοτε το καθήκον μας με αίσθημα υψηλής ευθύνης και είμαστε αυτοί που κυρίως πληττόμαστε από την υποβάθμιση και κυρίως την μη λειτουργία της Δικαιοσύνης , αφού αποτελεί το μοναδικό μέσο βιοπορισμού της πολύ μεγάλης πλειοψηφίας. Είμαστε αυτοί που παρά τα προβλήματα επιβίωσής μας , ήμασταν πάντα μπροστά σε αγώνες κοινωνικούς, αγώνες για την Δημοκρατία, την ελευθερία, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Τα ίδια βεβαίως περίπου, προβλήματα ισχύουν για τους περισσότερους επαγγελματικούς κλάδους. Δεν ισχύουν όμως για τους διαφόρων ειδών συμβούλους και παρασυμβούλους που σαν βδέλλες εξακολουθούν να απομυζούν, ότι απέμεινε από το αποστεωμένο ελληνικό πελατειακό κράτος, που εξακολουθεί να εμφανίζεται χαμογελαστό, ειρωνικό, υπερήφανο για όσα έπραξε.
Σε καμία άλλη χώρα αυτού του ταλαίπωρου πλανήτη δεν παρατηρείται το φαινόμενο να επιβραβεύεται η ασέβεια στους θεσμούς, η ανομία, η κατεργαριά και να τιμωρείται ο μη έχων στον ήλιο μοίρα συνταξιούχος. Η εξήγηση μπορεί να λυθεί μεταφυσικά με την έννοια της τιμωρίας του, που εμπιστεύθηκε την πολιτεία και έδωσε τα νιάτα του για την ευημερία της χώρας, που κατάληξε στην ευημερία των πολύ ολίγων, που με τον έλεγχο των ΜΜΕ και μερίδα πολιτικών κυριαρχεί και καταδυναστεύει τον τόπο επιβάλλοντας την σιωπή και την ανομία. Ήλθε όμως η ώρα που πρέπει να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ, που θα σφραγίσει μια εποχή και θα δώσει ένα μήνυμα αξιοπρέπειας, αισιοδοξίας και ελπίδας.
Είμαστε αυτοί που συμμετείχαμε σε «διάλογο» για όλα τα θέματα που μας απασχολούν και απασχολούν ευρύτερα την Ελληνική κοινωνία. Θελήσαμε και δώσαμε ένα μάθημα δημοκρατίας, ένα μάθημα συμμετοχής και συνδρομής στα κοινωνικά δρώμενα, στα δρώμενα και στον δικό μας χώρο. Φαίνεται ότι τον διάλογο και την εξαγγελθείσα από τον Πρωθυπουργό διαβούλευση, την εκλαμβάνουν ως επικοινωνιακό παιχνίδι στο πλαίσιο ενός νεολαικϊσμού που ωθεί στον απόλυτο αποπροσανατολισμό. Οι διαπιστώσεις αυτές είναι διαπιστώσεις της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, που μπρος στο χάος, στην άγνοια, τον φόβο του μέλλοντος, την απαξίωση του πολιτικού κόσμου και των θεσμών, αποσβολωμένος και απογοητευμένος κλείνεται στο καβούκι του, μελαγχολικός και απογοητευμένος.
Ως να μην έφθανε όλη αυτή η τραγωδία και παρά τον υφιστάμενο υποτίθεται «διάλογο» η Κυβέρνηση είναι έτοιμη να καταργήσει τις προεισπράξεις, από τις οποίες ποσοστό παρακρατείται για την λειτουργία των Δικηγορικών Συλλόγων, των ασφαλιστικών ταμείων, των διανεμητικών λογαριασμών, εκμεταλλευόμενη την αιτιολογημένη γνώμη της Κομισιόν, παρά τις τεκμηριωμένες θέσεις μας και την πρότασή μας η υπόθεση να κριθεί από το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Θα ακούσετε πολλά από την άλλη πλευρά, θα ψελλίσουν, θα κραυγάσουν είτε μόνοι τους, είτε μέσω των εντεταλμένων συμβούλων τους για την αναγκαιότητα. Εμείς ζητούμε το θέμα να κριθεί από το ΔΕΚ και να συνεχισθεί ο διάλογος με αφορμή το μνημόνιο, την οδηγία για την εσωτερική αγορά, όπως δεσμεύθηκαν και καλόπιστα αποδεχθήκαμε έναν διάλογο δημοκρατικό. Φαίνεται όμως, μέχρις στιγμής ότι έχομε να κάνουμε με αναξιόπιστους συνομιλητές, που κρύβονται πίσω από την προσωρινή τους θέση, από την ένδεια των επιχειρημάτων τους, την άγνοια της πραγματικότητας, την αλαζονεία της όποιας εξουσίας τους.
Συνάδελφοι, συμπολίτες,
Ουδείς είναι σε θέση με μία μονοκονδυλιά, να σβήσει ότι έχει γραφεί με ανεξίτηλο μελάνι. Να διαγράψει τους Δικηγορικούς Συλλόγους και την αποστολή τους, να καταργήσει ταμεία και διανεμητικούς λογαριασμούς, να εξαφανίσει στρατιές νέων συναδέλφων. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ουδείς είναι σε θέση να μεταχειρίζεται και να μετατρέπει την γνώση, σε αγοραίο αγαθό, σε πατάτα και καρπούζι. Ουδείς μπορεί να μετατρέψει τους Δικηγορικούς Συλλόγους σε εξωραϊστικούς συλλόγους, ή επιχειρήσεις χονδρικής πώλησης.
Δυστυχώς δεν μας απομένει άλλος δρόμος από το να προστατεύσουμε ό,τι κτίσαμε σχεδόν από την σύσταση του ελληνικού κράτους. Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι έχουν ιστορία 150 ετών. Έχουν μία καταξιωμένη πορεία και αποτέλεσαν επάλξεις για αγώνες επιστημονικούς, κοινωνικούς, επαγγελματικούς, πολιτικούς. Αγώνες για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τον απεγκλωβισμό της από τα δεσμά της εκτελεστικής εξουσίας και των πλοκαμιών της.
Είμαστε αποφασισμένοι να πράξουμε το καθήκον μας, απέναντί σας και απέναντι της ελληνικής κοινωνίας.
Συμπαραστάτες σ αυτόν τον αγώνα σας θέλουμε όλους. Γνωρίζουμε τα σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Οφείλουμε όμως να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας ως επιστημόνων, επαγγελματιών, αλλά και ως συλλειτουργών της Δικαιοσύνης, που αποτελεί την ύστατη δικλείδα ασφαλείας και προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων από τη συστηματική και ανελέητη προσβολή που δέχονται. Οφείλουμε να αγωνιστούμε για την αποτελεσματική λειτουργία της Δικαιοσύνης, που μόνο κατ όνομα υπάρχει για να καταδυναστεύονται καθημερινά δικηγόροι, οι εντολείς τους, μάρτυρες στο ενδεχόμενο εκδίκασης της υποθέσεώς τους μετά 5 και 10 χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να αγωνιστούμε για την επιβίωση του κλάδου των δικηγόρων. Ιδιαίτερα των νέων και των οικογενειών τους. Κάποιοι θέλουν να ξεχνούν τον θεσμικό μας ρόλο. Οφείλουμε να τους τον υπενθυμίσουμε και να ταχθούμε επικεφαλής στον αγώνα που εν τέλει θα είναι για το καλό της ελληνικής κοινωνίας. Διότι θα καταλάβουν όλοι, ότι στην εποχή της αναίδειας, της αλαζονείας, της απληστίας και της ανομίας, υπάρχουν κάποιοι που τολμούν.
Ζητάμε την στήριξή σας στις αποφάσεις που θα ληφθούν και σχετίζονται άμεσα με το μέλλον όλων μας και το χρέος μας στις επόμενες γενιές.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Χ. ΠΑΞΙΝΟΣ